Öfke, pismanlik ve kefaretin essiz öyküsü.
Sevdiklerinizi kaybetmenin kiskirtici bir incelemesi. Frank Drumin cocukluktan siyrilma yolculugunda yetiskinlikle gelen bilgeligini ve bunun üzücü bedelini görüyoruz. Bu romana bayildim.
Bu kadardi. Hepsi bu kadardi. O kadar siradan bir duaydi ki hatirlanmasi icin bir neden yoktu. Yine de aradan gecen kirk yila ragmen tek kelimesini bile unutmamistim.
Yil 1961. New Bremen, Minnesotaya yaz gelmisti. Ayni zamanda genc bir baskani olan ülkeleri icin masum ve umutlu zamanlardi. Fakat on üc yasindaki Frank Drum ölümün onu farkli sekillerde sik sik ziyaret edecegi bir yaz gecirecekti.
Papaz babasi, tutkulu bir sanatci olan annesi, konservatuara gitmek üzere olan ablasi ve yasindan cok daha olgun erkek kardesinin basina talihsizlikler gelmeye baslayinca Frank kendini yetiskinlerin sirlar, yalanlar, ihanet ve yasak askla dolu dünyasinda bulacakti.
Merhametin Kiyisinda görünürde bir gizem hikayesi olsa da cok daha fazlasi. Aslinda talihsizliklerin bir cocuga, ailesine ve sonunda da ufak bir kasaba halkina neler yapabileceginin anlatisi. Hayatlarinin gidisatini degistiren o yazin üstünden kirk sene gectikten sonra Frankin gözünden anlatilan hikaye, eriskinliginin esiginde duran bir oglanin, dünyasi etrafinda yikilmaya baslayinca ne yapmasi gerektigini anlamaya calismasinin hikayesi.
Kirk yilda bir masaniza bir kitap düser. Onu elinize alir, ilk sayfayi okursunuz. Sonra da ikinci sayfayi. Kendinizi kitaba kaptirirsiniz. Merhametin Kiyisinda da böyle bir roman. Bittikten sonra bile aklinizda kalacak ve hatirladiginizda kendi kendinize gülümseyeceksiniz.